, Cape Maclear’ı sabah 5: 30’da terk ettik. Monkey Bay’e engebeli 1.5 saatlik yolculuk için reçel dolu bir kamyonetin arkasına bindik. Monkey Bay’den Salima’ya büyük bir otobüse bindik.
Yolculuk yaklaşık 4 saatti ve sadece birkaç kişi koridorda tıkanmış birkaç kişi ile oldukça iyi bir koltuk vardı, Darip tam tam anlamıyla yer eksikliği için kucağında oturan bir kadın vardı öne oturdu! İnsanlar otobüse bindiklerinde bagajlarını başlamak için kucağına koydular ve daha sonra otobüsün arkasına yakın uygun ebeveyn veya veliye aktarılması için çocuklarını ona geçirmeye devam ettiler. Ayrıca otobüsün önündeki bagajı paketlemekten sorumluydu.
Yolculuğunun benimkinden daha az rahat olduğunu söylemeye gerek yok. Salima’ya vardığımızda, bir saat beklemek zorunda kaldık, kibarca samosas’tan zımbalara bir şey satan düzinelerce satıcıya “teşekkür yok” dedik. Sonunda otobüs geldi ve sonraki çetenin önüne koşmamıza rağmen, otobüse bindiğimizde hala bir koltuk olmadığını biliyorduk.
Aniden, diğer otobüs sürüşlerinde koridorda sıkışmış insanları lanetledik, çünkü şimdi tüm insanlara çarpan ve düşenlerdik. Otobüs maks. Ve uzanacak ya da oturacak hiçbir yer yoktu, sadece eğilmek ve terlemek için ayakta duran oda yoktu. Otobüs son derece sıcaktı ve biz 6 saatlik yolculuk yaklaşık 3 ayakta durdu.
O zamanlar bacaklarımız ağrıyordu ve kollarımız havai raylara dayanarak uyuyordu.
Cape Maclear’dan Monkey Körfezi’ne bir kamyonetin arkasında paketlenmiş reçel
Sonunda biraz geri döndüğümüzde, Benson adında yerel bir gazeteciyle konuşmaya başladık. Hemen iyi İngilizce konuşan bir yerel ile konuşmanın başlangıcında, alarmlar bir şey isteyeceği için gider. Ne yazık ki, deneyim bize Afrika’da iyi İngilizce konuşurlarsa ve konuşmaya başlarlarsa, normalde gezi rehberleri, mağaza sahipleri veya bağış arayanlar olduklarını öğretti.
Bu alaycı görüşü oluşturmamız talihsiz bir durum çünkü yeni arkadaşımız Benson çok gerçek bir adam oldu ve ilk tereddütümüz gereksiz ve muhtemelen hafif saldırgandı. Benson ile Malavi’deki yaşamdan Tanrı’ya ve Evrim’e kadar her şey hakkında konuştuktan sonra bizi akşam yemeği için onunla ve kız arkadaşıyla tanışmaya davet etti. Yine gezginlerimizin içgüdüsü bize karışık sinyaller veriyordu ve belki de geçici bir şey verdik. Çok daha fazla konuştuktan sonra akşam yemeği için Mzuzu’daki bir Hint restoranında buluşmaya karar verdik.
Darip ve ben otelimizi kontrol ettik ve doğrudan restorana yöneldik. Benson ve kız arkadaşı kısa bir süre sonra geldi ve biz oturup dünyanın karşı taraflarında farklı yaşamlarımız hakkında çok daha fazla sohbet ederken lezzetli yemek yedik. Akşam yemeği bittiğinde fatura geldi ve Benson ödeme ısrar etti.
Yemek bile Darip çok daha fazlası ve genellikle biz ödemek ısrar bu yüzden harcadım. Benson şaka yapmıyordu, tasarıyı ödemek için bizi davet ettiğini açıkladı, böylece onun üzerindeydi. Bu temel cömertlik eyleminin Malavi halkı hakkındaki algımız üzerinde derin bir etkisi oldu.
Malavi’de 3 hafta boyunca, köy çocuklarından yetişkin kadınlara kadar yerel halk tarafından para için rahatsız olduk. Diğer Afrika ülkelerinde pek gözlemlenmedik, ancak Malavi’de maalesef, varlığı sadece hayırseverlik olasılığı ile kabul edilen dolar işaretleri gibi hissetmiştik. Benson bize Afrika halkının misafirlerini gösterebileceği nezaketini hatırlattı ve eğer insanlar tatilci endüstrisi tarafından yorulmazsa, onlara en büyük saygı ile davrandıklarını hatırlattı.
Biz ve yerel halk arasında hissettiğimiz sosyal ekonomik barikat tarafından cesaret kırılmaya başlamıştık. Malavi’de çok nadiren bizi potansiyel bir müşteri yerine onurlu bir konuk olarak gören yerel bir kişiyle tanışmıştık. Benson’ın nezaket eylemi, yaşadığımız en cömertlerden biriydi.
Hiç Kanada’da bir otobüste turistlerle tanıştım ve onları akşam yemeğine davet ettim ve daha sonra yerel gelirde bir fatura eşdeğeri 200 dolara çıkardım mı? Hayır. Batı bir ülkede muhtemelen olmazdı. Sadece tasarıyı kapsamakla kalmadı, bu kadar küçük bir zamanda bizimle desteklemesine yardımcı olduğu gerçek dostluk çok daha değerliydi. Bu gelişmekte olan ülkelerde bulduğunuz sosyal uyum ve toplumsal zihniyet, Batı’da uzun zamandır kaybettiğimiz bir şeydir ve Benson’a ve onun gibi tanıştığımız insanlara dünyanın nasıl olması gerektiğini göstermek için teşekkür ediyorum.
Mzuzu yolunda normal bir Malawian kulübesi
Ertesi sabah Benson bizi gördü ve ayrılmadan önce e -posta ve telefon numaraları alışverişi yaptık. Yasakta para değiştirmeye çalıştıkKasabada KS ama Malavi’deki döviz bir karmaşa (benzin, malzeme, tıbbi eşyalar vb. İle birlikte), bu yüzden sınırda şansımızı denemek zorunda kaldık.
Mzuzu’dan sınıra doğru bir mini-Bus yakaladık. Sürüş, otobüs dışarı çıkmadan ve hedefinden 20 km değil otoyolun kenarında kırılmadan önce kastedildiğinden birkaç saat daha uzun sürdü. Darip ve ben otobüsten indik, fıstık ezmesi sandviçleri yaptık ve sonra şükürler olsun, yolculardan biri ile kasabaya bir yolculuk yaptık.
Arabası gaz bitmeden önce kasabaya girdik ve otobüs istasyonundan yaklaşık 500 m. İstasyona yürüdük ve sınıra gitmek için hazır bir transfer vardı. Yine bu sefer karaborsada para değiştirmeye çalıştım. Oranla üzgün (%25 kaybediyor) Sınırda şansımızı denemek için tekrar karar verdim. Araba bizi çanta işleyicileri ve gezi kılavuzları tarafından mobbed olduğumuz sınıra götürdü.
Tacizden kaçındıktan sonra göçmenlikten ve Tanzanya’ya yaklaşık 700 metre yürüdük. Bu zamana kadar güneş batıyordu ve bitmiştik. Göçmenlikte teslim ettik ve Borsa Bürosu’nu atlayarak ve sınırdaki kara pazarlamacılardan biriyle para değiştirerek (biraz daha iyi bir oran için) büyük bir hata yaptık.
Biz daha önce sorunsuz karaborsa parasını değiştirmişti ama bizim tükenme ile karıştırılmış telaşlı atmosfer daha sonra gerçekleşen küçük felaket katalizörü oldu. Biz farklı hizmetler için bize bağıran bir düzine kadar insan tarafından taktik olarak çevrili. Otobüsler, taksiler, motosikletler, para değiştirme ve daha fazlası. Karışıklıkta aptalca bir işlem denedik.
Scammer para birimini önden veya gözlerimizde bırakırken paramı cebimde tuttum. Hesaplamayı telefon hesap makinesinde yaptık ve hepsi iyiydi. Daha sonra ona verdiğim parayı sayarken para yığınlarını değiştirdik. Sonra ona yeterince ödemediğimi haykırdı çünkü borsanın 7.5 olduğunu söyledi.
Bir sapkından kaçındığımı düşünerek paramı cebime geri koydum ve hayal kırıklığına uğradım. Büroya vardığımızda ve parayı anlattığımızda, kandırıldığımı hızla biliyordum. Notlarımı tutarken, kitle karışıklığında, avucundaki faturaların dörtte birini katladı ve paramı ondan geri götürdüğümde geri kalanını cebinde sadece diğer% 75 parayı alıyordum.
Ona yaklaşık 40 dolar kaybettik, bu da kulağa çok benzemedi, ama dolandırıldığımız gerçeği çok çıldırdı. “Tecrübeli” olduğumuzu ve dolayısıyla bu tür numaralara daha az eğilimli olduğumuzu düşünmeyi seviyoruz, ancak bu konudaki aptallığımızla tökezlendik.
Sınırı geçtiğimizde zifiri siyahtı ve en yakın kasabaya bir yolculuk bulmaya çalışıyorduk. Afrika geceleri dolaşacak bir yer değil, bu yüzden çok agresif bir taksi şoförü, özel sürücü ve otobüs erkekleri tarafından pusuya düşürüldüğümüz için küçük bir panik yapmaya başladı.
Neyse ki taksi yolculuğunda tanıştığımız yerel bir adam, ülkesine korkunç girişimizi görmüştü, bu yüzden yardım etmeye mecbur hissetti. O bizi şaşırtıcı derecede temiz bir otel odasına teslim nerede tozlu transit kasaba Kyela götürdü bir yolculuk aldı. Biz bazı yiyecek bulmak için yola çıktı ve hayal kırıklığına uğradı, ama şaşırmadım, (biz yemek değildi) standart altı tavuk ve soğuk fasulye ve pirinç yığını.
Seyahatte böyle zamanlar, otelimiz aç ve bitkin geri döndüğümüzde, otobüslere tıkandığımız ve yırtıldıktan ve touts tarafından bağırıldığımızda, tüm plajlar, biralar ve barbekü olmadığını hatırlatıyoruz!
Mbeya, Tanzanya’ya giderken yolun kenarındaki çocuk
Ertesi gün başka bir tozlu kasaba olan Mbeya’ya gittik, burada bir gece kalmaya ve bir gün önce telaşlı seyahat deneyimimizden biraz sonra biraz geri dönmeye karar verdik. Yine iyi bir yemek bulamadık ve pirinç ve çikolata çubuklarıyla dolu bir midede yatağa gittik.
Ertesi gün Tanzanya’nın başkenti Dar Es Salaam’a 12 saatlik bir otobüs yolculuğunda gittik. Biz tamamen tavuk ve bagaj ile tıkanmış olmayı bekliyorduk ama otobüs ortaya çıktığında ve herkes bir koltuk vardı hoş şok oldu. Ayrıca klima ile yeni bir otobüs oldu! Harika.
Mozambik ve Malavi ile acı verici ulaşım için o kadar alışmıştık ki, seyahat günlerinin rahat, kaygı ücretsiz bir deneyim olabileceğini unutmuştuk. Otobüslerin Tanzanya’da olduğu, koridorda çok daha fazla ayakta durmadığı, çok daha fazla tavuk yok ve gemide hiç çocuk bile yoktu. Geceleri Dar es Salaam’a geldik, taksimizi götürdükBizim temiz oda kontrol ve nihayet 3 gün içinde ilk kez uyuymadan önce saygın bir yemek bulundu Safari Inn Hotel.
Güzel Kilise, Dar es Salaam, Tanzanya
Biz 3 gün Dar es Salaam geçirdi ve yine biz bizim “backpacker ayak işleri” ile meşgul oldu. Bir safari düzenlemek, odaları rezerve etmek, otobüs rezervasyonu, bazı e -postalar göndermek, bir seyahat sigortası talebine dikkat etmek vb. Gördüğümüz en iyilerinden biri olan yerel balık pazarını ziyaret etme şansımız oldu Masalarda balık ve balıkçı müşterileri fırlatan bir para masasına açık artırma şekli.
Dar es Salaam, Tanzanya kıyılarında balıkçılar
Balık pazarında büyük bir kılıç balığı kafası, Dar es Salaam, Tanzanya
Bir masanın üzerinde benden daha büyük olan bir kopmuş kılıç balığı kafası vardı. Bir sinek çubuğunda o şeye kancayı hayal edemedim! Sonuçta Tanzanya’nın ilk izlenimlerimiz o kadar iyi değildi. Sınırda sökülmek, yiyecek bulamamak ve bir eşek ve benzin istasyonundan çok daha fazla bir şey olmadan tozlu kasabalarda kalmak. Neyse ki Dar es Salaam, ülkenin güney ucundan şiddetli bir adımdı ve yakında Tanzanya’nın geri kalanının harika manzaraları ve yapacak çok şey olan bir gezgin cennet olduğunu öğreneceğiz.
Bu gönderi gibi mi? İğnele!
Feragatname: Yoldaki Keçiler, Amazon Ortak ve diğer bazı perakendeciler için bir ortaklıktır. Bu, blogumuzdaki bağlantıları tıklatıp bu perakendecilerden satın alırsanız komisyon kazandığımızı gösterir.
